از سال گذشته که ورود خودروهای خارجی به کشور کلید خورد برخی از متقاضیان و خریداران این خودروها، از همسان نبودن خودروهای مذکور با نسخه های جهانی آن اظهار گلایه کردند.
این در شرایطی است که به اذعان خریداران خودروها وارداتی ، آنها بهای بسیار بالاتری نسبت به نسخه جهانی آن پرداخت می کنند.
حال سوالی که مطرح می شود این است که چرا بعضی از خودروهای وارداتی در ایران امکانات خودروهای جهانی را ندارند؟
در پاسخ به این سوال می توان به محدودیت های داخلی و خارجی در زمینه ورود خودرو به کشور اشاره کرد.
محدودیت داخلی از این لحاظ که طبق دستورالعمل واردات خودرو ، سقف دلاری محصولات خارجی 20هزار دلار درنظر گرفته شده است.
دستورالعمل مذکور مسیری را برای بهره برداری برخی واردکنندگان جهت حذف برخی امکانات و آپشن ها را فراهم می کند .
بطوریکه واردکنندگان برای کاهش هزینه‌های گمرکی و قیمت نهایی خودرو، ممکن است نسخه‌های ساده‌تر (تریم پایین‌تر) را وارد کنند. حذف برخی امکانات باعث کاهش قیمت تمام‌شده خودرو می‌شود.
برخی محدودیت‌های قانونی و گمرکی نیز می تواند به دلیل قوانین داخلی ایران باشد. برای مثال، تجهیزاتی مانند GPSهایی که نقشه‌های خارجی دارند یا فناوری‌های ارتباطی خاص ممکن است به دلایل امنیتی محدود شوند.
از سوی دیگر وزارت صمت از همان ابتدا با گذاشتن سقف قیمتی خواهان ورود خودروی اقتصادی بوده همین موضوع بهانه ای به دست وارد کنندگان داده تا نسخه‌های ارزان‌تر و کم‌امکانات‌تر را عرضه می‌کنند آن ها به این بهانه که خودروها برای تعداد بیشتری از مشتریان قابل خرید باشد.
اما برخی خودروسازان نسخه‌های خاصی از خودروها را برای بازارهای در حال توسعه تولید می‌کنند که ممکن است به‌طور کلی امکانات کمتری نسبت به نسخه‌های مخصوص بازارهای پیشرفته داشته باشند. این نسخه‌ها برای کاهش هزینه تولید طراحی می‌شوند.
موضوع دیگر نیز به تحریم‌ها و محدودیت‌های فناوری برمی گردد بطوریکه برخی فناوری‌های پیشرفته یا قطعات خاص ممکن است به بازار ایران عرضه نشوند، حتی اگر خودرو در کشورهای دیگر آن امکانات را داشته باشد
چرا خودروهای وارداتی به ایران از لحاظ قیمت و امکانات با نسخه جهانی متفاوت است؟
